DWA Architekci's profile

Totenburg Interiors

Budynek mauzoleum jest najważniejszy w całym kompleksie. Znajdować w nim się mają klasyczne wystawy związane z tematyką miejsca oraz II wojną światową. Główne wejście zostało przeniesione do południowego skrzydła. Celem takiego zabiegu było zachowanie unikalności placu głównego, odsuwając kolejki ludzi w inne miejsce. Ponadto ważne było zachowanie unikatowości wejścia głównego, które wymagałoby gruntownej przebudowy, z powodu stromych stopni. Został też stworzony świetlik, pokazujący budynek z dolnych kondygnacji, nie miał by on racji bytu w przypadku przechodzenia tamtędy osób. Poszerzenie i przebudowa bocznego wejścia nie jest stratna dla walorów budynku. Na środku obiektu znajduje się dziedziniec się kwadratowy dziedziniec o ścianie szerokości 16 metrów. Otacza go krużganek z dwu metrowym korytarzem, na którym urządzone są wystawy zmienne. Przestrzenie między słupami łuku zabudowane są przesuwnymi ścianami szklanymi. Daje to komfort, ponieważ przy niekorzystnych warunkach pogodowych jest możliwość zakrycia korytarzy.
 W dwóch zachodnich basztach zaplanowano wystawy stałe oraz odtworzenie historycznych łuków krzyżowych. W południowej kończył się podziemny tunel, obecnie jest tam zawalona podłoga. Planowane jest zakrycie dziury szkłem mlecznym. Wschodnia część budynku posiada historyczne pomieszczenia. Na północ od głównego wejścia znajduje się największa sala. Będzie ona poświęcona wystawom związanym z Totenburgiem oraz miejscowymi rytuałami. Podobne przeznaczenie miałaby sala, będąca niegdyś wejściową. Dwie z trzech północnych sal przeznaczone by były na pomieszczenia socjalne dla pracowników. Trzecie byłoby pomieszczeniem przejściowym do północnego budynku pawilonowego i windy dla niepełnosprawnych. Niegdyś w jednym z nich mieściły się schody i wyjście z drugiej strony tunelu, obecnie pozostała tylko dziura o szerokości 50 centymetrów. Schody zejściowe zostały przeniesione na sam środek dziedzińca. Są to schody monolityczne, oplatające postument odtworzonego znicza.

Sale główne:

Sala Wodna

Jest to sala afektywna. Emocje w widzu wzbudza forma, w niej zbudowany jest przekaz. Składa się z dwóch konstrukcji trapezoidalnych, nachylonych do siebie górnymi partiami. W zachodniej jest przecięcie, świetlik wpuszczający światło do wewnątrz. Światło wpadając odbija się od znajdującego się na naprzeciwległej konstrukcji lustra a następnie od dwóch tafli wody znajdujących się przy ścianach konstrukcji. Tworzy to pryzmat, który o określonych porach dnia daje wrażenie rozprysku i migotania. Jest też punkt na zachodniej ścianie, z którego wypływa woda. Głównym elementem Sali jest jednak widok, jaki zwiedzający ma okazję zobaczyć ze świetlika. Z różnicy dwunastu metrów można zobaczyć wejście główne mauzoleum. Jest to zarówno jego symbol, podkreślający przerażający wydźwięk architektury tamtych czasów.

Sala Skalna

Na wschód znajduje się sala skalna, w której elewacja z paneli została zaprojektowana, jako symulacja skały. W dwóch rogach są asymetryczne świetliki, wykonane z żółtego szkła. Przez swój kształt ich naziemna część złamałaby symetrię frontu obiektu mauzoleum. Dlatego między innymi powstały dwa punkty parkowe na głównym placu.  Sala przeznaczona jest do wystaw, ale dzięki swojej dużej kubaturze jest możliwość, w razie potrzeby, przekształcenia jej na sale konferencyjną.  Poza doświetleniem świetlikami sala wyposażona ma być w system lamp. Nad wschodnim przejściem znajduje się galeria wystawowa, która podtrzymywana jest na arkadach. Nawiązują one do dziedzińca mauzoleum oraz wykończone są szkłem barwionym.
Sala Biała

Sala Biała, tak jak Wodna, jest typem miejsca afektywnego. Ze stropu ciągną się konstrukcje, tworzące wrażenie wertykalnej rzeźby. Doświetlenie jest zapewniane dzięki dwóm świetlikom. W Sali znajduje się również winda oraz klatka schodowa. Główna trasa prowadzi jednak po pochylniach biegnących dookoła ścian zewnętrznych. Umieszczone są wzdłuż nich wystawy oraz interaktywne ekspozycje. Na wysokości ośmiu metrów znajduje się boczne wejście do części restauracyjnej. Trasa biegnąca wzdłuż ścian prowadzi aż do samej góry, kończąc się w budynku początkowym. Dzięki temu całość kompleksu ma zapewnioną spójność oraz prostą komunikację między poszczególnymi częściami obiektu. Zapewnia to też dodatkowe bezpieczeństwo przebywającym wewnątrz.

Podziemia i punkt widokowy

Historycznie w podziemiach biegł prawdopodobnie tylko jeden tunel, na osi północny-wschód a południowy-zachód, z pomieszczeniem do obsługi zaworu gazowego. Całe podziemie ma podlec zmianom zagospodarowania. Część ścian ma zostać przebudowana, przewidziane jest również dobudowanie nowych. Sala główna – „Gazowa” – do której schodzi się schodami z dziedzińca pełni zarówno funkcję sali foyer, jak i wystawowej. Odtworzona będzie instalacja gazowa, która będzie udostępniona do oglądania za szkłem. Zachowane są dwa historyczne pomieszczenia, udostępnione, jako sale dla zwiedzających. Dobudowane zostaną również toalety, w miejscu pod głównym wejściem. Jest to jedna z dobudowanych części. Na północnym wschodzie znajduje się wyjście do klatki schodowej oraz windy. Po przeciwnej stronie jest wyjście do punktu widokowego oraz dwóch punktów załamań światła, wąskich pomieszczeń tworzących efekt przez załamanie światła, miejsca skierowane do wyciszenia. Z głównej sali (Gazowej) do niższych kondygnacji prowadzą szerokie, trzy metrowe schody
Restauracja

Na zachodzie kompleksu znajduje się część restauracyjna. Mimo że z trasy zwiedzania znajduje się korytarz prowadzący do niej, to jest ona najbardziej odłączoną częścią kompleksu. Główne wejście prowadzi z drogi idącej z pawilonu południowego w stronę centrum miasta. Ta droga umożliwia również podjazd zaopatrzenia, bezpośrednio pod boczne wejście w część kuchenną. Istnieje też wejście, zlokalizowane w ścianie kurtynowej, prowadzi na plac przed restauracją.
Część restauracyjna składa się z:
-Sali jadalnej wraz ze sceną, garderobą,
-baru, z oddzielnym wejściem oraz magazynami,
-Korytarza z dostępem do toalet i wyjść,
-Zaplecza kuchennego, z magazynami, kuchnią, chłodnią, zmywakiem, oraz pomieszczeniem socjalnym.
W sali jadalnej strop zakończony jest łamanymi, ażurowymi panelami. Pod nimi umieszczona jest konstrukcja hali, przewody oraz oświetlenie. W Restauracji planowane są koncerty oraz przedstawienia na żywo, co umożliwia mała scena. Garderoba, znajdująca się obok niej wyposażona jest również w dodatkową toaletę.

Rozkład pomieszczeń 3D
Totenburg Interiors
Published:

Totenburg Interiors

The purpose of the work is to develop a conceptual project for the revitalization of the Schleiser Ehremal mausoleum - a monument in honor of the Read More

Published: