Polska posiada bardzo burzliwą historię, możliwe, że jedną z najbardziej krwawych i pełnych cierpienia na świecie. Przez swoją lokalizację, pomiędzy dwoma ekspansywnymi mocarstwami od wieków wisiało nad nią widmo wojny. Walki, które odbywały się na naszych terenach zwykle prowadziły do nieocenionych strat. Nie dotyczy to tylko życia ludzkiego, które zawsze było wartością największą, ale również do wielkich zniszczeń. Wiele miast było wielokrotnie z tego powodu odbudowywanych lub przebudowywanych a jeszcze więcej obiektów i dzieł sztuki na zawsze zniknęło z tych ziem.    Architektura miast odzwierciedla najlepiej historie całych terenów. Dotyczy to nie tylko zabytków oraz historycznych miejsc, ale również architektury nie zawsze pożądanej. Tej, która nie zawsze była budowana zgodnie z wolą Polaków, która często symbolizuje ciężkie okresy naszej historii, która była budowana przez zaborców, jako symbole jej władzy albo była miejscami ucisku i prześladowań reżimów.
 Można znaleźć wiele takich obiektów jak Cytadela w Warszawie, Auschwitz-Birkenau, wiele katowni i więzień Gestapo i NKWD czy nawet o niewspółmiernie mniejszym wydźwięku od poprzedników, ale również od lat tworzący pole do dyskusji Pałac kultury i nauki w Warszawie. Wszystkie te obiekty mimo swojej przeszłości na trwałe wpisały się w swoje miejsce stanowiąc jednocześnie memoriał ofiar systemu jak i ostrzeżenie dla potomnych. Wielką wartością jest umiejętność pomimo odniesionych krzywd umieć zaakceptować ich pozostałości i zachować jako wieczny dowód tych lat.
                Celem pracy jest opracowanie koncepcyjnego projektu rewitalizacji mauzoleum Schleiser Ehremal - pomnika ku czci Ślązaków, oraz rozbudowa obiektu. Mauzoleum zostało wybudowane przed wojną w Wałbrzychu.  Projekt rozumiany jest, jako opracowanie całego zespołu w skali urbanistycznej, rewitalizacji istniejącego obiektu mauzoleum oraz projektu architektonicznego dobudowania części muzealno-wystawienniczej. Kompleks ma funkcjonować, jako zintegrowaną całość wchodzącą w skład muzeum „Totenburg- Muzeum Odrzucenia”. Ważnym celem jest złagodzenie trudnej wymowy tego miejsca poprzez nową funkcję, przy zachowaniu prawdy o nim - ekspozycja stała. Obiektowi ma również przyświecać rola memoriału ofiar II wojny światowej.

                    Budynek jest wysoce zdegradowany. Głowna bryła budynku jest zachowana. Główne ubytki można znaleźć w wykończeniu. Dawne łamany kamień wapienny, pokrywający ściany w wielu miejscach został uszkodzony, powstało wiele luk i ubytków. Dodatkowo elewacje zewnętrzne oraz mury wewnątrz padły w znacznym stopniu aktom wandalizmu, między innymi graffiti. Dewastacji uległy również posadzki, poza kamiennymi płytami krużganków, które w większości przetrwały, reszta bruku zniknęła. Całkowicie została usunięta kostka z terenu dziedzińca, prawdopodobnie posłużyła pod budowę ulic. Z dziedzińca została również usunięta metalowa rzeźba-znicz. Została ona prawdopodobnie przetopiona. Na dziedzińcu są widoczne ślady po ogniskach oraz wątpliwej jakości spotkaniach towarzyskich. Na terenie znajduje się mnóstwo odpadków. Zwłaszcza w podziemiach, gdzie jest na tyle znaczna, że uniemożliwia ich eksploracje. Nieznany jest stan pozostałości po instalacji gazowej, możliwe, że pozostały jej elementy. W sali ołtarzowej jest widoczny jedyny pozostały w kompleksie ołtarz, pozostał na nim herb Wałbrzycha- jedyny zachowany detal w obiekcie.  Widać również pozostałości po mozaikach na stropach krużganków. Były one złocone lub malowane. W południowo zachodniej baszcie zawaleniu uległa podłoga, gdzie znajduje się jeden z końców tunelu. W drugim, usunięte zostały schody, prowadzące do całych podziemi, pozostała wyłącznie ich dusza. W dwóch zachodnich basztach zachowały się również sklepienia krzyżowe. Całkowicie zostały usunięte również skrzydłą przejść po dwóch stronach budynku gdzie znajdowały się kule ze swastykami oraz orły. Zniknęła też twarz męska znad wejścia głównego.
                       Planowane jest zabezpieczenie obecnego stanu budynku. Przewidziano również oczyszczenie elewacji oraz uzupełnienie zagrażających użytkowaniu luk. Przewidziano również wymianę większości stropów, ponieważ istniejące nie zapewniają wystarczającego bezpieczeństwa. Niektóre z ubytków zostaną specjalnie wyróżnione, oraz wypełnione szkłem zabezpieczającym. Historyczne wejście do podziemi nie spełnia norm, dlatego planowana jest budowa nowego, ze środka dziedzińca.

Wybrane plansze