Çalışmalarımda büyüleyici bir çekicilik yakalamaya çalışıyorum. İlk şiir yazmaya başladığımda kelimelerin benden çıktıktan sonra ki anlamları beni daha çok etkilemeye başlamıştı. Yaptığım cam işlerimde, camı fırına soktuktan sonra onu tam anlamıyla kontrol edememem, kendime yeni bir şiir dili oluşturdu. Bu dili kullanmak gerçekten zor. Mimari formlarla okunabilir hale getirmeye çalışırken eriyen, kırılan hatta bazen konstrüksiyondan tamamen akıp giden cam kendi dilini oluşturdu. Araştırmaya ve yazmaya devam ediyorum, istediğim şey bu formların izleyici tarafından benim dışımda oluşan dilin farkına varması ve eserle bir anlığına bilmediği bir dille iletişim kurması.

In my works, I'm trying to catch a captivating attractiveness. When I first started to write poem, meanings of words after my production started to influence me more. 
In my glass works, the fact that I couldn't control completely after I put the glass in the oven created a new poem language for myself. It is really hard to use this language. The glass, which melt when I was trying to make it readable with architectural forms and whose refractive form leaked, created its own language. I continue to research and write. The thing that I want is the language of these forms to be noticed apart from me by others to communicate with work via a different language for a moment.