This is my final BA project. A short animation film of 07:29
It won the 3rd prize at the Athens 8th Animfest 2013. http://animationcenter.gr/modules/news/
With a strong critical point of view “Happillness” illustrates the agony of the modern woman to live up to the role and the conduct framework that the still patriarchal society of today has arranged in advance for her.
The title already, combining three words into one, achieves to introduce the viewer not only to the key-element of the plot (the pills that will fulfill the virtual/seeming desires of the modern woman) but also its principal idea: pursuing the happiness – in its modern distorted meaning – will lead eventually to illness. A psychological, mental and social illness.
Each pill represents one embodiment of the “successful woman” in the mediated and marketed society of today. The yellow one is for the money, the blue one for the attractive appearance and the red one for the false, temporal “love”.
But the rules of the art of painting are clear: mixing all those colors together creates a new – and only – color: BLACK. Just like the soul of the woman starring in the film, who in the end, incapable of finding the promised “happiness” breaks into pieces.
HAPPILLNESS
“Ευτυχία είναι η βεβαιότητα ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο”.
“Ευτυχία είναι η βεβαιότητα ότι βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο”.
Happillness είναι ο τίτλος του πρώτου project της Μαρίας Κόζαρη Μελά στον τομέα του animation, το οποίο δημιούργησε μέσα σε ένα χρόνο, στο πλαίσιο της πτυχιακής της εργασίας σε συνεργασία με τους Δημήτρη Πουλόπουλο και Θοδωρή Ρέγκλη στη μουσική σύνθεση και το sound design και τον Κωνσταντίνο Τηλιγάδη ως επιβλέποντα καθηγητή.
Από τη στιγμή που είσαι ανίκανος να αποδεχτείς την ασθένειά σου και να προετοιμαστείς για τη κατάλληλη “θεραπευτική αγωγή”, είσαι καταδικασμένος να ζεις μέσα σε έναν κόσμο απατηλό,ανήθικο και στρεβλό ,μονάχα για να καλύψεις αυτό που έχεις με ψεύτικη ευτυχία. Μέχρι την ανατροπή αυτής της κατάστασης ζεις στο κόσμο του "Happillness".
Ήδη από τον τίτλο, που συνδυάζει τρεις λέξεις σε μία, καταφέρνει να δώσει στο θεατή του έργου της όχι μόνο το key-element της πλοκής (pill – το χάπι που θα εκπληρώσει τις επίπλαστες επιθυμίες της σύγχρονης γυναίκας) αλλά και την κεντρική ιδέα που πραγματεύεται: πώς η αναζήτηση της – με τη σύγχρονη διαστρεβλωμένη έννοια – ευτυχίας (happiness) οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αρρώστεια (illness). Ασθένεια ψυχική (το συνεχές, κλιμακούμενο ανικανοποίητο), πνευματική (καταφανής επικράτηση των υλικών αγαθών έναντι της εσωτερικής καλλιέργειας) και κοινωνική (η δημιουργία κοινωνικών προτύπων που υποστηρίζουν πολλαπλασιαστικά τις συγκεκριμένες συμπεριφορές).
Κάθε χάπι αντιπροσωπεύει μία ενσάρκωση της «επιτυχημένης γυναίκας», ωστόσο η κριτική της Μαρίας εστιάζει στο γεγονός ότι αυτές οι ενσαρκώσεις δεν είναι παρά αντικατοπτρισμοί στο «θολό καθρέφτη» της σύγχρονης κοινωνίας της διαμεσολάβησης και του marketing για το πώς πρέπει να φαίνεται – και όχι να είναι – η γυναίκα του σήμερα.
Ήδη από τον τίτλο, που συνδυάζει τρεις λέξεις σε μία, καταφέρνει να δώσει στο θεατή του έργου της όχι μόνο το key-element της πλοκής (pill – το χάπι που θα εκπληρώσει τις επίπλαστες επιθυμίες της σύγχρονης γυναίκας) αλλά και την κεντρική ιδέα που πραγματεύεται: πώς η αναζήτηση της – με τη σύγχρονη διαστρεβλωμένη έννοια – ευτυχίας (happiness) οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αρρώστεια (illness). Ασθένεια ψυχική (το συνεχές, κλιμακούμενο ανικανοποίητο), πνευματική (καταφανής επικράτηση των υλικών αγαθών έναντι της εσωτερικής καλλιέργειας) και κοινωνική (η δημιουργία κοινωνικών προτύπων που υποστηρίζουν πολλαπλασιαστικά τις συγκεκριμένες συμπεριφορές).
Κάθε χάπι αντιπροσωπεύει μία ενσάρκωση της «επιτυχημένης γυναίκας», ωστόσο η κριτική της Μαρίας εστιάζει στο γεγονός ότι αυτές οι ενσαρκώσεις δεν είναι παρά αντικατοπτρισμοί στο «θολό καθρέφτη» της σύγχρονης κοινωνίας της διαμεσολάβησης και του marketing για το πώς πρέπει να φαίνεται – και όχι να είναι – η γυναίκα του σήμερα.
Πρόκειται για ταινία animation μικρού μήκους, η οποία σαν κεντρικό θέμα έχει το μάταιο κυνήγι της ευτυχίας μέσω των χαπιών που υπόσχονται αυτή την ουτοπία.
Ο τίτλος Happillness = Happiness + Illness εκφράζει αυτό το συγκερασμό ευτυχίας και αρρώστιας, δημιουργώντας ένα λογοπαίγνιο.
Συγκεκριμένα, έκανα το πείραμα να ψάξω αρχικά στο wikipedia τον ορισμό για τη λέξη Happillness και για τη λέξη Illness και έπειτα σε βιβλία όπως το “Ευτυχία, δοκίμιο για τη χαρά” του Robert Misrahi, εκδόσεις Προοπτικές
“Ο Δρόμος της ευτυχίας, Φύλλα Πορείας IV” του jorge Bucay, εκδόσεις Όπερα, Η παρηγορία της φιλοσοφίας του Alain de Botton, εκδόσεις Πατάκη.
Ο ορισμός της wikipedia ως έμπνευση για το τίτλο της ταινίας παρατίθεται παρακάτω:
Happiness is a mental or emotional state of well-being characterized by positive or pleasant emotions ranging from contentment to intense joy. A variety of biological, psychological, religious, and philosophical approaches have striven to define happiness and identify its sources.
Various research groups,including Positive psychology, endeavor to apply the scientific method to answer questions about what “happiness” is, and how we might attain it.
Philosophers and religious thinkers often define happiness in terms of living a good life, or flourishing,rather than simply as an emotion. Happiness in this sense was used to translatethe Greek Eudaimonia, and is still used in virtue ethics.
Illness (sometimes referred to as ill-health or ailment) is a state of poor health. Illness is sometimes considered another word for disease. Others maintain that finedistinctions exist. Some have described illness as the subjective perception by a patient of an objectively defined disease. The mode of being healthy includes, as defined by the World Health Organization, “ [...] a state of complete physical, mental and social well-being and not merely the absence of disease or infirmity”. When these conditions are not fulfilled, thenone can be considered to have an illness or be ill. Medication and the scienceof pharmacology is used to cure or reduce symptoms of anillness or medical conditions.
Περισσότερες πληροφορίες στο www.happillness.com
Αρχίζοντας την έρευνα μου που κράτησε τουλάχιστον τέσσερις μήνες, ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία σχετικά με κοινωνιολογία, ψυχολογία και εκλαικευμένη φιλοσοφία, ενώ παράλληλα ανέτρεξα σε φιλμογραφία κινηματογράφου και animation.
Οι αρχικές μου ιδέες και σκέψεις σχετικά με το σενάριο ήταν αντιδιαμετρικά αντίθετες με τη τελική έκβαση της ταινίας. Ήθελα να ασχοληθώ με ένα θέμα κοινωνικό που να θίγει τη σύχρονη τάση του ανθρώπου προς τον υπερκαταναλωτισμό, την ματαιοδοξία, την απληστία και τη μοναξιά.
Βλέποντας τη ταινία Μεσοτοιχίες (2011) του Gustavo Taretto άρχισα να εμπνέομαι γαια το σενάριο. Ο Taretto δήλωσε ότι έχτισε την ιστορία του πάνω σε 4 σημεία που δημιουργούν ένα μοτίβο σε πολλούς κατοίκους των μεγαλουπόλεων: το αστικό τοπίο, τη μοναξιά και τις νευρώσεις που δημιουργούνται, την απομόνωση και βέβαια τις συναντήσεις και τις αποτυχίες στην αναζήτηση της αγάπης λέγοντας: «Ζούμε και κινούμαστε σε ένα τοπίο χαοτικό και γοητευτικό συγχρόνως, περιτριγυρισμένοι από πολλούς ανθρώπους κι όμως αισθανόμαστε απέραντη μοναξιά ενώ οι κρίσεις πανικού εξαπλώνονται σαν επιδημία και η τεχνολογία που εφευρέθηκε για να μας φέρει πιο κοντά έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Η αγάπη είναι η απάντηση αλλά πως μπορούμε να βρούμε ο ένας τον άλλον με τόσα πολλά εμπόδια; Συνεχίζοντας την επίπονη αναζήτηση για την αγάπη, παρά τους φόβους και τις αποτυχίες».
Στη συνέχεια, συνειδητοποίησα ότι θα ήθελα η ταινία μου να είναι εν μέρει αυτοβιογραφική.
Επομένως, βασίστηκα στα κοινωνικά στερεοτύπα τα οποία επιτάσσουν τη σύχρονη γυναίκα να επιτυγχάνει σε όλους τους τομείς ανεξαιρέτως, στη καριέρα,στην οικογένεια,στην ομορφιά και στην αγάπη, κάτι εξαιρετικά ουτοπικό και δη ακατόρθωτο. Πως είναι δυνατόν να βομβαρδιζόμαστε από διαφημίσεις, περιοδικά και ένα lifestyle το οποίο μειώνει τη ασθενές φύλο τόσο πολύ και αντί να το εξυψώνει το κατατάσει σε μια κατηγορία ρομπότ το οποίο μπορεί να επιτύχει τους στόχους του με απόλυτη φυσικότητα.
Το σενάριο προέκυψε ύστερα από εκτενή έρευνα και αναζήτηση κινηματογραφικών τίτλων και βιβλίων που πραγματεύονταν το θέμα της ευτυχίας καθώς και μυθοπλασίες σχετικά με τη πιθανότητα εφεύρεσης στο μέλλον κάποιων φαρμακευτικών χαπιών.
Οι αρχικές μου ιδέες και σκέψεις σχετικά με το σενάριο ήταν αντιδιαμετρικά αντίθετες με τη τελική έκβαση της ταινίας. Ήθελα να ασχοληθώ με ένα θέμα κοινωνικό που να θίγει τη σύχρονη τάση του ανθρώπου προς τον υπερκαταναλωτισμό, την ματαιοδοξία, την απληστία και τη μοναξιά.
Βλέποντας τη ταινία Μεσοτοιχίες (2011) του Gustavo Taretto άρχισα να εμπνέομαι γαια το σενάριο. Ο Taretto δήλωσε ότι έχτισε την ιστορία του πάνω σε 4 σημεία που δημιουργούν ένα μοτίβο σε πολλούς κατοίκους των μεγαλουπόλεων: το αστικό τοπίο, τη μοναξιά και τις νευρώσεις που δημιουργούνται, την απομόνωση και βέβαια τις συναντήσεις και τις αποτυχίες στην αναζήτηση της αγάπης λέγοντας: «Ζούμε και κινούμαστε σε ένα τοπίο χαοτικό και γοητευτικό συγχρόνως, περιτριγυρισμένοι από πολλούς ανθρώπους κι όμως αισθανόμαστε απέραντη μοναξιά ενώ οι κρίσεις πανικού εξαπλώνονται σαν επιδημία και η τεχνολογία που εφευρέθηκε για να μας φέρει πιο κοντά έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Η αγάπη είναι η απάντηση αλλά πως μπορούμε να βρούμε ο ένας τον άλλον με τόσα πολλά εμπόδια; Συνεχίζοντας την επίπονη αναζήτηση για την αγάπη, παρά τους φόβους και τις αποτυχίες».
Στη συνέχεια, συνειδητοποίησα ότι θα ήθελα η ταινία μου να είναι εν μέρει αυτοβιογραφική.
Επομένως, βασίστηκα στα κοινωνικά στερεοτύπα τα οποία επιτάσσουν τη σύχρονη γυναίκα να επιτυγχάνει σε όλους τους τομείς ανεξαιρέτως, στη καριέρα,στην οικογένεια,στην ομορφιά και στην αγάπη, κάτι εξαιρετικά ουτοπικό και δη ακατόρθωτο. Πως είναι δυνατόν να βομβαρδιζόμαστε από διαφημίσεις, περιοδικά και ένα lifestyle το οποίο μειώνει τη ασθενές φύλο τόσο πολύ και αντί να το εξυψώνει το κατατάσει σε μια κατηγορία ρομπότ το οποίο μπορεί να επιτύχει τους στόχους του με απόλυτη φυσικότητα.
Το σενάριο προέκυψε ύστερα από εκτενή έρευνα και αναζήτηση κινηματογραφικών τίτλων και βιβλίων που πραγματεύονταν το θέμα της ευτυχίας καθώς και μυθοπλασίες σχετικά με τη πιθανότητα εφεύρεσης στο μέλλον κάποιων φαρμακευτικών χαπιών.
Poster for the animation premiere.
Trailer of the short animation film.
Still images of the animation.
Special thanks to Jim Ver aka Dimitris Poulopoulos for composing the music,http://jimver.net/
Ted Reglis for creating the sound design http://www.tedreglis.com/
and Kostis Fillipopoulos for the music production.
Also, I would like to thank Nick Moutafis for helping me with this project as well as Konstantinos Tiligadis,my supervisor teacher.
Also, I would like to thank Nick Moutafis for helping me with this project as well as Konstantinos Tiligadis,my supervisor teacher.
