Form and architecture of a sandwich as a graphic taste of modernism

Sandwich presents a combination of certain food items combined under one structure divided into layers or levels. Every level is a graphic performance for itself. If we take that idea of levels and combine it with items and situations of daily life, as a result we create a graphic performance, and an architectural miracle of modernism and postmodern.
By selecting items and objects form our environment and daily life, and by arranging them into a vertical composition, we create one decorative structure that looks like a totem, but it represents graphic translation of our life on modern times.
Things that we would never consider to put into a sandwich, now we put with joy, and by that, we create one morbid and provocative composition of elements that has a large esthetic value. The artpiece itself overcomes that association of sandwich, and it becomes a vertical composition of geometric and organic shapes and forms.

Ideologija i arhitektura sendviča kao grafičke predstave modernizma

Sendvič predstavlja kombinaciju određenih prehrambenih pojmova unutar jedne strukture podijeljene na više nivoa. Svaki nivo za sebe jeste jedna određena grafička predstava. Ukoliko uzmemo samu ideologiju slojeva i kombinujemo je sa pojmovima i situacijama iz svakodnevnice, dobijamo grafičku predstavu i arihtektonsko čudo modernizma i postmodernizma.
Selektujući pojmove i predmete iz okruženja i svakodnevnice i aranžirajući ih u vertikalni sklop podijeljen u nivoe dobijamo dekorativnu strukturu nalik totemu koja predstavlja grafičko oličenje života u modernom vremenu.
Stvari koje inače ne bi stavili u „sendvič“ sada stavljamo, pa time pravimo morbidnu i provokativnu kompoziciju elemenata koja ipak zadržava kvalitetnu estetsku vrijednost. Samo umjetničko djelo prevazilazi asocijativnost sendviča i postaje vertikalna kompozicija geometrijskih i organskih oblika. Ritam i odnos boja i oblika prouzrokuje „nered u redu“ samom činjenicom da je na svakom precizno postavljenom spratu određena igra i interakcija oblika samih sa sobom. Taj nered upravo čini da jedna statična kompozicija održi svoju unutrašnju dinamikui djelo učini atraktivnim.