READING COLORS / HET LEZEN VAN KLEUREN
I am fascinated by colors: how they fit together (or not), what emotions we get when thinking about colors and what associations we give to certain colors. I find it especially interesting how sometimes, when reading a book or a text, we think of color(s) that describe or summarize these words.
For my master project of my graphic design master & KASK Ghent (2020), I wrote a text and asked a number of people to link 1 or more colors to it in the form of an abstract work. The work itself could be anything they want, but the intention was that they had to translate these colors on a single A4 paper. The outcome and data of these works turned out to be very interesting, so I collected 4 other texts. I wanted to find out whether they also thought about colors (and which ones exactly) when they read an article, a poem, a biblical text or a non-fiction text. All these contributions allowed me to collect data.
In how many works is red the predominant color? What percentage of the works contain yellow? Based on this data I was able to visualize. I literally translated the data per text into A2s and divided the colors so that you can see exactly which color was most common in which text. I made analogue collages and a website of the data-visualisation and the color of the page is the color of the predominant color chosen by readers.
TEXT 1: fiction
"Het is zondagochtend en je ziet op de wekker dat het net 10:05 is geweest. Een mooie tijd om op te staan, beslis je, en je stapt goed uitgerust je bed uit. Met kleine oogjes doe je de deur van de keuken open, waar de zon de hele kamer verlicht. In de hoek van de kamer zie je je kat in de zon liggen. Ze slaapt. Je stoot met je teen tegen de tafel, waardoor de slapende kat verschrikt opspringt. Je mama zit aan de hoek van de tafel en schenkt iets in een kop voor jou, het is warm en er komt stoom af. Je neemt een slokje, niet te voorzichtig, waardoor je je tong verbrandt. Het doet even pijn, maar het is maar van korte duur. Je schuift je stoel naar achter, het mooie weer is te verleidelijk om niet even naar buiten te gaan. Wanneer je dichter bij de achterdeur komt, waar je je voeten met sokken nog aan in je slippers wurmt, hoor je buiten een geluid die je meteen aan de zomer doet denken. Je doet de deur open en het geluid wordt enkel harder. Het is een fijn geluid. Je stapt de tuin in en net op dat moment komt er een wolk voor de zon. In een fractie van een seconde is je hele tuin van kleur veranderd. Je hoort dat je buurjongens in hun tuin aan het voetballen zijn. Ze maken veel lawaai en zijn tegen elkaar aan het schelden en aan het lachen. Je hoort dat een van de twee heel hard tegen de bal trapt. Je kijkt naar boven, omdat je de jongens hoort joelen. De bal komt recht op je af. Op hetzelfde moment hoor je de buurman buiten, hij is er niet blij mee dat zijn zoon de bal heeft overgegooid. Hij geeft zijn zoon een klap."
TEXT 2: a news article
Kerncentrale van Fukushima lekt dagelijks 300 ton in oceaan.
De Japanse overheid meldt dat er dagelijks 300 ton radioactief water in de Stille Oceaan loopt. Tegen december wil de overheid voldoende vervuild grondwater wegpompen om zo te voorkomen dat er nog meer in de oceaan lekt. De Japanse premier Shinzo Abe heeft zijn minister van Industrie de opdracht gegeven om voortaan proactiever op te treden bij de opkuis van de kerncentrale van Fukushima. Vooral het radioactieve koelwater baart de regering zorgen. De regering schat dat dagelijks tot 300 ton radioactief besmet water in de Stille Oceaan stroomt.
Tegen december wil de Japanse overheid per dag zo’n 300 ton vervuild grondwater wegpompen. Dat gaat wellicht niet voorkomen dat er niets meer lekt in de Oceaan, maar zou de situatie al aanzienlijk kunnen verbeteren. De minister van Industrie vreest overigens dat die 300 ton per dag niet gehaald zal worden. Hij spreekt van een bedrag dat zo’n 60 ton lager ligt. De kerncentrale van Fukushima werd in maart 2011 verwoest door een combinatie van een zeebeving en een daarop volgende tsunami. Het gaat om de ergste kernramp sinds de kernramp van Tsjernobyl in de jaren 80. Volgens nieuwe schattingen zou de volledige opkuis van de kerncentrale zo’n 40 jaar duren en 11 miljard dollar kosten.
TEXT 3: a poem
WIJ ZIJN EVENWIJDIG
Er komt een vrouw naar mij toe. Ze zegt
‘wij zijn evenwijdig, raken elkaar in het
oneindige, laten we rennen’.
‘wij zijn evenwijdig, raken elkaar in het
oneindige, laten we rennen’.
Zullen we wachten? Zullen we wachten
tot de kinderen groot zijn en de aardbeien
rood, ze zijn te bleek nog, te klein, te hard.
Zullen we wachten tot de avond valt
en de nacht waarover wij nog een keer
willen slapen.
tot de kinderen groot zijn en de aardbeien
rood, ze zijn te bleek nog, te klein, te hard.
Zullen we wachten tot de avond valt
en de nacht waarover wij nog een keer
willen slapen.
Ze haakt haar arm in de mijne tot een lemniscaat.
Zullen we wachten op een eerste stap
zo reusachtig dat je makkelijk een tent
tussen onze benen spant
waarin nieuwe kinderen kamperen,
aardbeien rijpen en niemand nog buiten
de zomer kan_
zo reusachtig dat je makkelijk een tent
tussen onze benen spant
waarin nieuwe kinderen kamperen,
aardbeien rijpen en niemand nog buiten
de zomer kan_
En we rennen. Met onze armen
zwaaien wij een maat die bij ons past_
zwaaien wij een maat die bij ons past_
TEXT 4: a trip report
Wie: “ik” (Vrouw, 23) en (Man, 23)
Wat: 15 MG 2CB, 2 drankjes en 1 joint
Waar: Nijmegen, Café
Wat: 15 MG 2CB, 2 drankjes en 1 joint
Waar: Nijmegen, Café
De goden hadden mij weer een bepaalde direction ingestuurd toen ik met mijn dronken kop mijn telefoon liet vallen, waardoor ik noodgedwongen mijn oude telefoon weer in gebruik moest nemen. Een geluk bij een ongeluk, want op de desbetreffende telefoon stond Tinder nog geïnstalleerd. De verveling slaat toe en ik besluit om eens te kijken wat voor vlees we in de kuip hebben en match een uitwisselingsstudent uit Hongarije. We kletsen wat, wisselen nummers uit en maken een afspraak om samen wat te gaan drinken. Eenmaal thuis stuit ik op een zakje 2CB wat ik nog heb en ter provocatie stel ik het voor. Een ja kan je hebben en een nee kan je krijgen en de spontane heer stemt er mee in.
We spreken af in het altijd gezellige Nijmegen, in het Kronenburgerpark. We spoelen beide de 2cb weg (de hele pil) Hierna vervolgen we onze weg naar de coffeeshop waar we uiteindelijk maar 2 minuten gebleven zijn omdat M. opspringt en naar buiten wil, omdat hij de drukte niet kan handelen. Wij storten ons op de bank in een kroeg en voelen ons zelf samensmelten. Ik kijk M. aan en zie dat zijn pupillen sterk vergroot zijn en wanneer ik naar de WC ga schiet ik in de lach omdat ik er uit zie als een hulpeloze puppy en vlucht naar boven. De eigenaar van het cafe begint tegen ons te praten over dat hij ‘straks naar een feest gaat en daar extra alert is, omdat er altijd mensen zijn die drugs gebruiken wat hij niet vind kunnen’, wij voelen ons betrapt maar stemmen volmondig in met zijn mening betreft drugsgebruikers. De man gaat weg en M en ik beginnen te knuffelen. Het gevoel was super intens, veilig, comfortabel en een gevoel van het in elkaar opgaan en geen oog meer hebben voor de ruimte. Niet het opdringerige XTC-gevoel, maar een oprechte ‘’admiration’ naar elkaar toe, wat super natuurlijk voelde. We konden elkaar niet loslaten en onze handen zijn geen moment van elkaar losgeweken. We kijken elkaar in de ogen aan en omschrijven het gevoel wat het meeste leek op een dromerige toestand: onze ‘echte’ ik ligt te slapen maar onze ziel neemt ons mee op een avontuur door Nijmegen, het is een dromerige roes die o-zo-fijn voelt. Alsof we elkaar al jaren kennen en samen zijn, terwijl de realiteit natuurlijk anders is.
Op een gegeven moment komt er een live-band op die fluit muziek speelt. Hij en ik schieten in de lach omdat het simpel too much to handle was en elke keer wilde we dat de ‘fluit man’ weg zou gaan, maar zodra hij weg was werden we emotioneel omdat we hem wel misten. M. stelt voor dat ik lolly’s ga kopen, wat ik doe. Zwaar in een headspace haast ik me naar de nachtwinkel en vraag om 2 lolly’s. Ze hebben geen kleine meer, maar alleen maar grote. De beste man zegt dat hij een filmpje aan het kijken is en of ik mee wil kijken. Ik stem in; het is een filmpje op Facebook van een dansende hond die wegspringt waarnaar er vervolgens een aap zijn kont showt. Op dat moment vind ik het geweldig en ik en de lolly-man schieten in de lach. Vervolgens vervolg ik mijn weg weer. Ik zie M. buiten staan.
We openen de lolly’s en bestuderen de vorm met verschillende kleurtjes. De kleurtjes dansen en draaien op en neer, het gezicht van M. vervaagd aan een kant. M. vouwt zijn hand in de mijne. Het viel me op dat bepaalde lichaamskenmerken uitvergroot werden. M. die grote handen heeft lijkt nu reuzen handen te hebben en die van mij zijn nog kleiner dan dat ze al zijn. De subtiele strelingen over mijn hand doet mijn hart en brein tintelen. Ik vertel hem dat ik moeite heb met de lolly te ‘likken’, eten, whatever you name it. We schieten in de lach en krijgen ineens super erg het gevoel dat we in een slechte porno film zijn beland.
Ik moet plassen, maar durf niet alleen dus M. loopt mee. Ik ga plassen en hij ook. Eenmaal in de ‘wc-hal’ tref ik M. al pratend aan met een man. M zegt blij dat ze speciaal ‘voor ons’ Toto-Africa gaan spelen. Ik ben in de wolken. Eenmaal buiten wandelen we nog wat rond, maar het effect neemt langzaam af.
TEXT 5: a bible text
Wanneer u een maaltijd aanbiedt of een feestmaal geeft, vraag dan niet uw vrienden, uw broers, uw verwanten of uw rijke buren, in de verwachting dat zij u op hun beurt zullen uitnodigen om iets terug te doen. Wanneer u mensen ontvangt, nodig dan armen, kreupelen, verlamden en blinden uit. Dan zult u gelukkig zijn, zij kunnen voor u dan wel niets terugdoen, maar u zult ervoor beloond worden bij de opstanding van de rechtvaardigen.
