KALINTILAR / RUINS
Çocukluğumdan bu yana eski evlerin korkutuculuğuna inanmadım.Benim için yaşanmışlık duygusunu en iyi yansıtan eşyalardan da önce evlerdi.Buralarda insanlar hissetti,yaşadı ve sonra geride bırakmak durumunda kaldı lakin geride kalan taş parçaları yaşamaya devam etti.Onların insanlara ihtiyacı yoktu belki,kuşlar ziyaret etti yuva kurdu bir köşelerinde,damlarında,zeminlerinde otlar bittikçe yaşamaya devam ettiler.
Bazıları o kadar çok yaşamışlardı ki yandılar.Öylece toplanmadan geride bırakıldılar.Evlerde,insanlar gibi yaşamaya devam ettiler o halleriyle.Çoğu zaman bu görüntüleri ile tekinsiz ve serkeş oldular.Aynı hayatında çoğu yıkıntıyı yaşamış ve bunun altından kalkamayan insanlar gibi.
Kimsenin seni görmesini istememenin nedeni nedir?Eskimişliğin çirkin olduğuna mı inanıyorsun yada o izbeliğin ardındaki güzelliğini mi koruyorsun?
Geride bıraktığımız her duygu her eşya her insan tek başına ise yaşlanmaya yüz tutar.O nedenle bir eve ve bir insana ait olabilmek onunla beraber değişmektir.Bir aile olmak bağlı olmak,özümsemek,sevmek,hata yapmak,kabul görmektir.İnsan ile ev arasında da bu bağ vardır.Açıkcası bir evi ev yapan yaşanılan hatıralardır.Siz o evde yaşamasanız bile o evin içinde geleceğinizi düşünürsünüz yada geçmişinizde böyle bir evde yaşadığınız için kekremsi bir tatla hatıraları anarsınız.
"Bir Odada İkimiz"
