Ik ben begonnen met onderzoeken wie Ewin Olaf nou precies is en wat hem uniek maakt. Aan de hand van wat ik had gevonden heb ik vijf speerpunten opgesteld waarvan ik denk dat die het beste Erwin Olaf omschrijven. Deze speerpunten heb ik visueel gemaakt in een collage met foto´s die hij zelf gemaakt heeft.

Deze vijf speerpunten zijn:

- Sexuele vrijheid

- Estheet

- Perfectionist

- Realiteit naar eigen hand zetten

- Longemfyseem

Ook heb ik gekeken naar de mogelijke locatie voor de woning. Ik heb gekozen om de woning te plaatsen aan het begin van het park, waar nu het popcentrum staat. Dit omdat het hier relatief vlak is ten opzichte van de rest van het gebied en dit voor Erwin zijn longemfyseem voordelig is. Hoogteverschillen zijn namelijk lastig voor hem. Vanwege deze reden zal de woning ook één level zijn.

De speerpunten die hierboven zijn genoemd heb ik verwerkt in een concept model. Hierin verwijst de punt van de driehoek naar de perfectionist die Erwin Olaf is en de witte kleur staat voor 'estheet'. De trap staat voor zijn ziekte longemfyseem en de buiging van de trap staat voor de realiteit naar eigen hand zetten, zoals Erwin Olaf in veel van zijn foto's doet. De regenboog kleur staat voor sexuele vrijheid.

Het concept model heb ik vervolgens verwoord naar een ruimtelijk model. Dit vond ik echter niet makkelijk en deze stap heeft voor mij dan ook veel tijd gekost. Ik ben begonnen met het model wat hieronder te zien is. Het gebouw ligt voor 2/3 op het popcentrum de Jacobiberg en 1/3, de punt, hangt over het gebouw heen. Ik wilde een gevoel creëren dat je onmogelijk in de punt kan komen. Eigenlijk het gevoel wat Erwin Olaf ervaart met zijn ziekte en met bijvoorbeeld het beklimmen van een trap. Wel het einde zien maar het gevoel hebben dat je daar nooit kan komen.

Dit model was echter nog te saai en verder dan de punt gebeurt er vrij weinig in dit ontwerp.

Naar aanleiding van de feedback ben ik gaan schetsen en ben ik referentiebeelden gaan zoeken. Ik kwam wel tot een aantal ideeën voor de punt, maar de achterkant/staart van het gebouw bleef lastig en hier kwam ik niet echt uit.

Ik ben met klei verschillende ruimtelijke modelletjes gaan maken. Hieruit kwamen de volgende vier ontwerpen. Bij veel van deze modellen was de achterkant van het gebouw nog steeds niet goed in connectie met het overhanggende deel/de punt. Deze modellen gaven mij wel een beter beeld wat de mogelijkheden waren voor het ontwerp. Maar ook deze modellen lagen eigenlijk nog te braaf op het gebouw en hierin moest ik dus een verbeter stap maken.

Ik ben doorgegaan met het eerste modelletje van bovenstaande massastudies. Om een goed definitief model te kunnen maken heb ik de Jacobierg opnieuw gemaakt, dit keer een maat groter. Hierbij het ik ook de berg gemaakt waarop het popcentrum staat omdat dit toch wel een belangrijke rol speelt voor hoe de woning op het gebouw ligt.

Hieronder staan de tussenmodellen die ik heb gemaakt om de context en woning te realiseren.

Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om het ontwerp deels door het bestaande gebouw te laten lopen en een deel over de weg, waarna het in een bocht loopt die uitloopt op de ingang van de woning. De 'staart' van de woning steekt ook een stukje over het popcentrum heen. Deze loopt in een punt af zodat het niet opeens abrupt stopt en de woning in één vloeiende lijn loopt.

Er komt uiteraard veel daglicht binnen door het 'hoofd' van het gebouw. Verder heb ik nog twee ramen aan elke zijde van de straatkant van de woning geplaatst. Hierdoor is er iets meer uitzicht dan alleen door het 'hoofd'. Verder loopt er een brede sleuf door het dak voor daglicht.

Zowel de ingang als het 'balkon'/de overhang van de woning hebben een indrukwekkend effect. De ingang bestaat uit twee muren die langzaam naar elkaar toe lopen, richting de punt van de 'staart'. Op het punt waar je de opening net groot genoeg is om er nog tussendoor te lopen stoppen de muren en hier begint dan de ingang van de woning. Echter ben je hier nog niet binnen, pas na een paar meter bereik je de daadwerkelijke voordeur. Dit effect heeft weer te maken met Erwin Olaf zijn ziekte en het gevoel van aan het begin staan van een soort tunnel met het einde in zicht, maar nog wel moeite moeten doen om er te komen. Je moet dus ook nog wel wat 'moeite' doen om bij de voordeur te komen.

Ook het 'hoofd' van het gebouw is een indrukwekkend beeld. Het fungeert als een balkon maar het heeft geen reling. Ook dit verwijst naar Erwin zijn ziekte en ook een beetje naar de realiteit naar eigen hand zetten, in werkelijkheid zou dit natuurlijk niet kunnen/mogen.

Op dit balkon kan wel gelopen/gezeten worden, maar als je te ver gaat val je er af. Een metafoor dus voor de ziekte longemfyceem.

Ook voor mensen die vanaf de grond hier tegenop kijken is het een bijzonder en zelfs een wat intimiderend beeld (zie afbeelding rechts).

Zoals te zien is op de afbeelding links ligt de woning vrijheel geheel over de bestaande weg die leidt naar de rest van het park. Er is dus een weg gelegd om de woing heen zodat mensen er langs kunnen met de auto. Dit is ook een typische eigenschap van Erwin Olaf, hij zet alles aan de kant en zou bij wijze van spreken het verkeer in New York nog stil liggen voor de perfecte foto. Dit heb ik dus ook gedaan bij zijn woning. De woning kwam zo goed uit, en dus moet de weg maar wijken voor de woning van Erwin Olaf.

Aan het einde van de oprit (die direct langs de woning loopt) is mogelijkheid om te parkeren. Ook bij de parkeerplaatsen zit geen reling en is hier dus weer het effect van niet te ver kunnen gaan of je valt er af.

De binnenruimte bestaat voornamelijk uit één grote ruimte. Vanuit de entree kom je direct in de eetkamer en de keuken. Nog wat verder is een woonkamer/zitruimte die uitloopt naar het balkon. Er zijn twee aparte ruimtes, dit zijn de badkamer en slaapkamer. De ruimtes die in het bestaande gebouw zitten buigen zich om de kolommen structuur heen.

Ik ging deze opdracht vlot van start, de speerpunten en daarna de concept maquette had ik snel voor elkaar en hierbij wist ik precies wat ik wilde. Bij het maken van het ruimtelijk model liep ik echter vast en wist ik niet meer welke kant ik op moest. Het maken van de verschillende modelletjes heeft mij wel geholpen om weer goed door te kunnen gaan. Het werken met klei gaf mij de mogelijkheid om al kleiend te ontwerpen en ik ben er achter gekomen dat ik dit een erg fijne manier vind om oefen/proef modellen te maken.

Bij het maken van mijn eindmodel ben ik eigenlijk nog verder gaan ontwerpen. Ik wist namelijk nog steeds niet zo goed wat ik wilde met de 'staart' van het gebouw en pas toen ik bezig was zijn de ideeën gekomen voor het gebouw zoals die nu is.

Waar ik klei erg fijn vond om mee te werken voor oefenmodellen, vind ik het eigenlijk helemaal niet fijn voor gedetaillerde modellen. Achteraf gezien had ik de wanden beter van een ander materiaal kunnen maken, karton bijvoorbeeld. Toen de wanden namelijk droog waren braken deze heel snel, voornamelijk bij de ramen. Daarbij bleef het niet meer goed op het foamboard zitten en viel het snel om.

Ik wilde de vorm van het balkon met klei maken omdat ik niet echt een andere optie zag om dit met een ander matieraal te maken. Omdat deze van klei zou zijn dacht ik dat het voor het geheel beter zou zijn om de rest dan ook van klei te maken.

Acheraf had ik nog wel willen kijken wat andere mogelijkheden waren geweest om deze aparte vorm te maken. Wellicht een vaatdoek in cement dopen en deze in de juiste vorm laten opdrogen?

Achteraf kwam ik er ook achter dat er nu geen daglicht is in de slaapkamer (en badkamer). Hiervoor had ik nog wel een dakraam kunnen maken. Ik weet echter niet of dit mooi was geweest, maar dit had ik dan nog kunnen uitproberen. 

Overal ben ik blij met hoe het model er uiteindelijk uit is komen te zien. Zeker omdat ik tot vrij laat in het proces nog steeds niet echt wist hoe de 'staart' eruit moest komen te zien. Hier ben ik nu wel erg blij mee en ik vind dat het echt één geheel lijkt ondanks dat het door een ander gebouw heen loopt.