Deze essentiemaquette gaf voor ons het best het gevoel weer wat we kregen bij het bezoek aan het provinciehuis van Arnhem. Het gebouw wordt vooral getypeerd door het leiden van bezoekers van gedrukte massieve ruimte naar open ruimten. Het leiden van publiek en de afwisseling in ruimtes wordt weergeven met een trechter in een massief blok.

Mijn persoonlijke idee voor deze opdracht was een soort sculpturele gevel te maken voor een gebouw. Ik wilde deze sculpturele gevel opbouwen door meerdere geometrische stroken te repeteren om zo dynamiek aan de gevel toe te voegen. De gevel is voor 50 procent transparant maar dit is van afstand niet zichtbaar. Wanneer men dichterbij komt ziet de gevel er ineens een stuk opener uit. 

Bij een museale ruimte is het in mijn optiek belangrijk dat de ruimte dienend is aan de expositie. In mijn ruimte is daarom ook alleen gebruik van daklicht zodat er hoofdzakelijk op kunst gefocust kan worden. Ook zorgt de rastering in het dak voor een schaduw op het vloeroppervlak die gedurende de dag en het jaargetij zal veranderen. De kolom in het midden is niet massief en zal extra licht in de ruimte brengen. Dit constructieve element contrasteert weer met wat men verwacht van een ondersteuning van het dak. 

In het uiteindelijke ontwerp was het mijn doel om ervoor te zorgen dat de woning op het beukenbos was georiënteerd. Ondanks dat het bos dicht begroeid is en vrij donker kan zijn is groen positief voor de mens en is het een veel beter zicht dan de doorgaande weg of de twee buren. Om nog meer uitzicht te realiseren vanuit de slaapkamers die beneden zijn, is er een binnentuin gemaakt waar het woongedeelte over uitkraagt. De binnentuin en het dakterras zorgen voor privacy in de buitenruimten. Bij de doorgaande weg wordt een blinde gevel toegepast omwille van geluid en voor geluid van de studenten is een bufferzone naar de slaapruimte toegepast. 

Zelf was mijn doel om een kunstwerk te maken van wasknijpers waarin een verzameling wasknijpers een vorm bereikt waarin men niet meteen ziet welk materiaal of object er is gebruikt. Om dit doel te bereiken heb ik besloten de meest herkenbare kant tegen elkaar aan te verbinden. Ik heb dit gedaan door een stuk karton te vormen en hierin knijpen de wasknijpers zich vast. Bij nader inzien had ik dit netter op kunnen lossen waardoor het object nog beter uit de verf kwam. 

Voor het ontwerp van mijn trappenhuis is voor het uitgangspunt gekozen voor een trap die als een soort eyecatcher in een grotere ruimte moet dienen. Deze trap trekt de aandacht doorat het net als een kroonluchter in zijn elegantie in de ruimte wordt gehangen. Hierdoor is er gekozen voor een zacht en tevens licht materiaal als hout in combinatie met minimale stalen kabels. Door de trap in een dubbele helix vorm te vervaardigen wordt het trappenhuis nog interessanter, omdat de illusie wordt gewekt dat de trap niet goed uitkomt. Ook zijn er door de aantreden door te laten lopen en in het midden niet te onderbreken, meerdere looplijnen op de trap ontstaan wat ervoor zorgt dat men een snelle route en een langzamere route kan nemen. Bijkomend voordeel van dit trappenhuis is dat er ook een aparte route voor naar boven en naar beneden kan worden gecreëerd.

Gedurende deze eerste periode heb ik veel geleerd op het gebied van maquette bouw. In het verleden heb ik dit wel gedaan, maar door de jaren heen heb ik er minder tijd voor gehad. Het was voor mij een eyeopener van het belang van maquettes in een ontwerptraject, vooral om te zien of je concept werkt in de praktijk. Ook is het een interessanter object dan bijvoorbeeld een 3D model. 

In de volgende periode wil ik meer de mogelijkheden van staal uitproberen in mijn maquettes. Ik heb nu vooral gekozen voor materialen die ik ken zoals hout, foamboard en karton.