ماراکایبو شهری است در شمال غربی ونزوئلا است و در ساحل غربی تنگه که دریاچه ماراکیبو را به خلیج ونزوئلا وصل می کند. این شهر پس از پایتخت ملی ، کاراکاس و پایتخت ایالت زولیا ، دومین شهر بزرگ ونزوئلا است. به دلیل صنعت نفتی که در سواحل دریاچه ماراکایبو توسعه یافته است ، ماراکایبو مرکز اقتصادی بخش غربی ونزوئلا در نظر گرفته شده است. سکونتگاه های بومی اولیه در اطراف این منطقه منشأ آراواک و کارائب بودند. این شهر پس از اینکه جبل الطار در راس دریاچه قرار داشت ، در سال 1669 توسط دزدان دریایی تخریب شد به یک نقطه حمل و نقل برای شهرک های داخلی تبدیل شد. از قرن 17th که اولین شهر ساکن شد. نفت در سال 1917 کشف شد و منجر به افزایش زیاد جمعیت در اثر مهاجرت شد.این شهر فرودگاه بین المللی La Chinita را در خود جای داده است. پل ژنرال رافائل ارودانتا ماراکیبو را با سایر کشورها متصل می کند. کلیسای کاتولیک کلیسای La Chiquinquirá در داخل شهرقرار دارد.

فرهنگ در این شهر بسیار بومی و منحصر به فرد است ، در هر ایالت و شهر ونزوئلا به رسمیت شناخته شده است و با گیتاها ، دسرها ، سبک ، زندگی و آداب و رسوم خود بسیار تأثیرگذار است. اکثر خانه های تبلیغاتی مهم در ونزوئلا تصدیق می کنند که مخالف فرهنگ ماراکیبو با کاراکاس چگونه است. به عنوان مثال ، مطالعات هر دو نشان می دهد که مارک اصلی نوشابه کاراکاس، کک است ، در حالی که در این شهر پپسی است. این امر باعث شده است که بسیاری از مارک ها تبلیغاتی بومی را برای محصولات خود ایجاد کنند. این شهر سه بار تأسیس شده است: اولین بار در دوره کلین-ونزدیگ ، هنگامی که بانکداران ولزر آگسبورگ امتیاز خود را از استان ونزوئلا از چارلز اول اسپانیا دریافت کردند. در آگوست 1529 ، آلمانی Ambrosius Ehinger اولین سفر خود را به دریاچه ماراکایبو انجام داد ، که با مخالفت تلخی مخالف بومی Coquivacoa بود. وی پس از پیروزی در یک سلسله نبردهای خونین ، این شهرک را در 8 سپتامبر 1529 بنیانگذاری کرد.

در مارس 1669 ، هنری مورگان ماراکیبو را که هنگام جاسوسی ناوگان او خالی شده بود ، خالی کرد و برای جستجوی گنج بیشتر ، به شهرک اسپانیایی جبل الطارق در داخل دریاچه ماراکیبو حرکت کرد. چند هفته بعد ، هنگامی که او سعی کرد از دریاچه قایقرانی کند ، مورگان قلعه اشغالی را پیدا کرد که ورودی آن را به سمت کارائیب مسدود کرده بود ، به همراه سه کشتی اسپانیایی. اینها مگدالنا ، سان لوئیس و سولداد بودند. او مگدالنا را تخریب کرد و با ارسال یک کشتی آدمک پر از باروت برای انفجار در نزدیکی آنها ، سان لوئیس را آتش زد و پس از آن خدمه Soledad تسلیم شدند. با ساختن یک حمله زمینی به قلعه ، و از این طریق فرماندار اسپانیا را متقاعد کرد که توپ خود را تغییر دهد ، اسلحه های آنها را گشود و فرار کرد. در ژوئن 1678 ، میشل د Grammont ، فرمانده فرانسوی شش کشتی و 700 مرد ، این شهر را به اسارت گرفت و سپس به دنبال غارت چندین شهر کوچکتر به عنوان جبل الطارق ، تا آنجا که به درون تروژیلو نفوذ کرد.در سال 1810 ، استان ماراکایبو به جمهوری اول ونزوئلا نپیوست و به تاج اسپانیا وفادار ماند. سپس ماراکیبو کرسی کاپیتان عمومی ونزوئلا را در اختیار داشت. در سال 1821 قیام به نفع استقلال شروع به جنگ و خصومت کرد. سلطنت طلبان به رهبری فرانسیسکو توماس مورالس با میهن پرستان به رهبری رافائل ارودانتا جنگیدند تا بتوانند کنترل خود را در این استان در نبرد جوآنا آویلا به دست بگیرند و مورالس در سال 1822 حکومت اسپانیا را به عقب برگرداند تا اینکه در نبرد دریاچه ماراکیبو شکست خورد. در 24 ژوئیه 1823 ، اوج مبارزه ونزوئلا برای استقلال بود.

ماراکایبو یکی از گرمترین شهرهای ونزوئلا است. سایه باران سیرا نوادا د سانتا مارتا آب و هوای نیمه خشک را به این شهر می بخشد. تنها با تأثیرتعدیل دریاچه. میانگین دمای تاریخی ماراکایبو 29 درجه سانتی گراد است. در گذشته آب و هوای شهر ، در واقع در تمام ساحل دریاچه ماراکایبو ، به دلیل ترکیبی از درجه حرارت بالا با رطوبت بالا ناسالم بود. در حال حاضر ، كنترل طاعون و اثرات توسعه شهري ، تا حد زيادي اين مشكلات بهداشتي را از بين برده است. دمای ثبت شده بالای شهر 41 درجه سانتیگراد و کمترین آن 18 درجه سانتیگراد است.

جمعیت: 2,658,355

پیش شماره تلفن: 261+

منطقه زمانی: UTC-4